ဆိုးေနဆဲ ကံပဲလား..

မႏွစ္ စက္တင္ဘာေလာက္ ကတည္းက ေလ်ာက္လိုက္တဲ့အလုပ္ေတြ ….. တေန႕ကို ၂၀ ေက်ာ္မလားပဲ..။ အင္း..ကြ်န္မထက္ အေလ်ာက္ေတာ္သူ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္လည္း ရွိပေသး.. သူကေတာ့ တေန႕ကို ၈၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေလ်ာက္တယ္..။ တခါတေလ အလုပ္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾကရင္ သူလည္းသိေနတဲ့ အလုပ္ ကိုယ္လည္း အလြတ္ရေနတဲ့ အလုပ္ေတာင္ ျဖစ္လိုက္ေသး..။ စဥ္းစားသာၾကည့္. .မေဗဒါ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္လိုေနလည္း.. တနည္း ဆင္းရဲေနသလဲေပါ့..။ ျမန္မာျပည္မွာ တုန္းက အလုပ္မလုပ္ဖူးေတာ့ မသိဘူး..။ ေလ်ာက္တိုင္း အရည္အခ်င္းမွီတိုင္း ရမရ ဆိုတာေပါ့..။ ဒီမွာေတာ့လည္း အသက္.. ဘာသာစကား.. လိုအပ္တဲ့ ပညာ စတာေတြ ကိုက္ေနတာေတာင္ ရခ်င္လည္းရ ..မရခ်င္လည္းမရ ျဖစ္တက္တာပဲ..။ ေၾကကဲြစရာေတြေပါ့..။

ေလ်ာက္တဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ လည္းအစံုပဲ.. ေအာက္ေျခအလုပ္ေတြေပါ့.. အဲဒီထဲမွာမွ အရင္လုပ္ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းအလုပ္ ( မူလတန္းအရြယ္ေတြကို ေက်ာင္းအားခ်ိန္မွာ ဝိုင္းထိန္းတာ.. မူႀကိဳအရြယ္ ၾကည့္တာေတြ..) ကြ်န္မမွာက အဲဒီအလုပ္က အရင္ကလည္း ေတာထဲေတာင္ထဲ ေနတုန္းက လုပ္ဖူးတယ္.. အဲဒီပညာလည္း စင္ကာပူက ေပးတာကို (၆) လေလာက္ သင္ဖူးေတာ့ ေလ်ာက္ေနတာပဲ..။ သင္ဖူးတာကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းကဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ တန္းမဝင္ေလာက္ေတာ့ ပါဘူး.. (ဆိုလိုတာက မြန္းမံနည္းအသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုတာေျပာတာပါ..) ။ ဒါေပမယ့္လည္း စီဗီြ ထဲ ေလ်ာက္ေရးေနရတာပါပဲ..ဘာလုပ္ဖူးတယ္.. ညာလုပ္ဖူး တယ္ေပါ့..။ တခါတေလေတာ့လည္း ဘာလုပ္တယ္ ညာလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြ ေရးသာေရးရတာ ဖီလင္က လာတာမဟုတ္.. ထမင္းစားဖို႕သာ အလုပ္ေလ်ာက္ ေနရတာမလား..။

ပလာစစ္ မွာ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတာက တမ်ိဳးမလား.. ဒါေတြကလည္း ဒီမွာက ကြန္ပီေတးရွင္းက မ်ားသလို တရားဝင္ လတ္မွတ္ ကလည္း ရွိေသးတယ္မလား.. မေဗဒါတို႕ကေတာ့ စာရြက္ဆိုရင္ ဘာမွ မသိမ္းထားခဲ့တာေရာ.. ႏွစ္ရွည္လမ်ား တရားဝင္ ေက်ာင္းေတာ္က စာရြက္ မရွိတာေၾကာင့္ ပဲြက ျပတ္ကေရာ.. သူမ်ားေမးရင္ လိမ္သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပေသး..။ စာရြက္တာ မရွိတာ မေဗဒါက ကိုယ့္ခြင္ထဲ ဝင္လာရင္ ကရားေရရြတ္ ေျပာေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္က လူေတြဆိုတာ ၿဖံဳကုန္ေရာ (ဒါကဒီလိုပါ.. မေဗဒါက ဒီက အေၾကာင္းေတြ သိၿပီးသားမို႕.. ဘာလုပ္ခဲ့လဲ ေမးရင္ မေျဖခ်င္ မျဖည့္ခ်င္ပါဘူး.. သာသာစကားေက်ာင္း တက္တုန္းက. အလုပ္ရွာေပးမဲ့ ၿမိဳ႕နယ္က လူေတြ ဆရာေတြက ေမးလာရင္လည္း အတင္းေမးေတာ့ မေျဖခ်င္ပဲ ေျဖခဲ့ရပါတယ္.. အဲတုန္းက သူတို႕က မယံုသလို ေမးတက္လြန္းလို႕ မေဗဒါက ကိုယ္ပိုင္တာေတြက ပုဒ္ထီး ပုဒ္မ ေတြနဲ႕ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ၿဖံဳတယ္ေျပာတာပါ..) .။ ဒါေပမယ့္လည္းေပါ့ေလ..။ ဟဲ..စာရြက္က အေရးႀကီးပါတယ္..။ စာရြက္ေတာင္မွ ျမန္မာျပည္လို စာရြက္ဆိုရင္ တမ်ိဳးျဖစ္ျပန္ေရာ.. မေဗဒါကေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္စာရြက္ဆို အိမ္မွာ ဝယ္ထားတဲ့ ပံုႏိွပ္စာအုပ္ေတြပဲ ရွိသူဆိုေတာ့ ပ်က္ကေရာပဲ..။

ဟိုေန႕ကလည္း အလုပ္ေတာ့ေတြ႕တယ္.. ျမန္မာျပည္သားဆိုေတာ့ ျပဴးၿပဲ သြားတာ.. ဟ.. ငါေတာ့ လူတလံုး သူတလံုး အလုပ္ရၿပီဆိုၿပီး.. အမယ္ေလး ကရင္ ဘာသာစကား တက္တဲ့သူမွ တဲ့.. ေသေရာဟ့ဲ နိႏၵယ.. ေပါ့..။ အင္း ကရင္စကားတက္လည္း ကံဆိုးခ်င္ရင္လည္း ပါခ်င္မွပါမွာေလ.. တခ်ိဳ႕ေတာ့လည္း ဘာသာစကားေတာင္ မကြ်မ္းက်င္ပဲ ေအာင္မယ္ေလး ဟုတ္ေနတာ..ပဲ.. မနာလိုစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ပါပဲ..(တကယ္ေတာ့လဲ မနာလို မျဖစ္ရက္ပါ.. အားလံုးက အလုပ္လုပ္မွ တန္ဖိုးရွိတာမလား..)။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လနည္းပါးကလည္း ေလ်ာက္ေသးတယ္.. သင္ထားတဲ့ပညာနဲ႕ နဲနဲဆိုင္တယ္.. လူေခၚတာကလည္း အမိုက္ပဲ.. အားလံုးကြက္တိ.. ႏိုင္ငံျခားသား အသက္ခပ္ရြယ္ရြယ္.. မိန္းမ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတာင္ ဂြင္ဝင္ ကြက္တိ လိုက္ေသး.. အင္တာလည္းဗ်ဴးေရာ အဘိုးႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်ေနပံုျပတယ္.. ဟင္း ငါေတာ့ အင္စပက္တာ ( သန္႕ရွင္းေရး လုပ္သားမ်ားကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရူစစ္ေဆး ရမဲ့သူ ) ျဖစ္ရခ်ည္ေသးရဲ႕ေပါ့.. လား လား ေမးရင္းနဲ႔ `ကား` ရွိလား လည္းေမးေရာ မေဗဒါ မ်က္ႏွာ ျဖဳတ္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္..။ မေဗဒါလည္း အလုပ္ကို သေဘာက်လြန္းလို႕ .. ငါ ကားမရွိလည္း လိုင္းကား ..ရထားနဲ႕ သြားႏိုင္တယ္လို႕ အထြန္႕တက္ေသးတယ္.. မရပါတဲ့..။ ေနရာေပါင္း ၃၀ .. ၄၀ ေလာက္ကို လွည့္ပတ္ရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္းဆိုတဲ့အခါ မေဗဒါ တေယာက္ ဘေလာ့က္ေတြ ေရးဖို႕ အေၾကာင္းေတြ ဖန္ေန.. အခ်ိန္ေတြ ရေနတုန္း ပါပဲ..။

မေဗဒါ
၁၃.၀၅.၂၀၁၀