Thursday, March 15, 2012

အေျပာင္းအလဲ ေလေၾကာင္းထဲဝယ္


အေျပာင္းအလဲ ေလေတြ တိုက္ခတ္လာတဲ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕က ေရွာင္ရွားဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတယ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေလဒဏ္ ေရဒဏ္ကို ခံႏိုင္မဲ့ အေဆာက္အအံု ေလရဟတ္ လိုုဟာမ်ိဳးႀကီးေတြ ကို တည္ေဆာက္ၾကတယ္..။

ကြ်န္မတို႕ေျပာေနက် စကားေလးတခြန္းပါ.. အေျပာင္းအလဲက သိပ္ေကာင္းတယ္..ၾကည္ႏွဴးစရာ ဆိုတာပါ..။ ဒါဟာတကယ္ေတာ့လည္း အၿမဲတမ္း မမွန္ျပန္ပါဘူး။ တကယ္လို႕သာ အေျပာင္းအလဲက ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကမလဲ။ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ တခုခုမ်ား ဘဝမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ကိုယ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ တခုခု ဘဝမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲဟာ ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဆိတ္သုန္းေစတာအမွန္ပါပဲ..။ ဘယ္လိုမ်ိဳး လဲဆိုတာ ဥပမာေလးေတြ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကေန ``ငါတို႕လုပ္ငန္းထဲ ျပန္လည္ ျပဳျပင္တာေတြ ႀကီးမားတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္အေျပာင္း အလဲ တခုလုပ္မယ္ေဟ့``` လို႕ ေျပာလုိက္တဲ့အခါမွာ အလုပ္သမားေတြက ```` ေပ်ာ္လိုက္တာ`` လို႕ ေျပာတာ တခါမွ ၾကားဖူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က ``ငါတို႕အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ရေအာင္ ``လို႕ ေျပာတဲ့အခါမွာ ကြ််န္မတုိ႕ ဘယ္လိုမွ ေပ်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီအေျပာင္းအလဲက ကြ်န္မတို႕ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိတ္သုန္းေစလို႕ပါပဲ။ ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႕ မကိုက္ညီတဲ့အခါ ေျပာင္းလဲမႈကို လက္ခံရဖို႕ ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။

ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့အရာ ကိုယ္အဆင္သင့္မျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ္နားမလည္တဲ့ ကိစၥတခုမွာ အေျပာင္းအလဲဟာ ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မေပးႏိုင္တာ အမွန္ပါ။

အေျပာင္းအလဲဆိုတာကလဲ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ပံုမွန္လို႕ေတာင္ ဆိုလို႕ရေနပါၿပီ။ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းထဲမွာ… လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ.. ကိုယ့္ မိသားစုဘဝေတြထဲမွာ..ႀကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ားက တန္ဖိုးမ်ားစြာရွိေစတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ခပ္စိတ္စိတ္ျမန္ျမန္ေလး အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖစ္လာသလို တခ်ိဳ႕ေနရာက်ျပန္ေတာ့လည္း မထင္မွတ္ပဲ ထင္တာထက္ ခပ္ေစာေစာေလး ျဖစ္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းႀကီးနဲ႕ ကမၻာေပၚမွာ ထြန္းကားလာတဲ့ တကၠေနာ္ေလာ္ဂ်ီေၾကာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးပဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာပါတယ္။

ဥပမာအားျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အေျပာင္းအလဲ.. ျပန္လည္ေနရာခ်ထားမႈ.. နဲ႕ လုပ္သားေပါင္းမ်ား ဟာ ေလ်ာ့ခ်မႈေၾကာင့္ အလုပ္ျပဳတ္က်ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။

အဲသလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘဝမ်ားမွာလည္း အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိေနပါတယ္။ လင္မယားေတြ ကဲြၾကတာ.. ေရာဂါဘယေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲေတြ နဲ႕ ရင္ဆိုင္ရတာ.. ဆံုးရံူးမႈ ေတြ .. မထင္မွတ္တဲ့ မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဆံုးရံူးမႈ ေတြ ႀကံဳေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမလဲ (ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ) ဆိုတာရယ္ ေပးလာတဲ့အေျခအေနမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ ေနတက္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အေနနဲ႕ အဲဒီအေျပာင္းအလဲကို စိန္ေခၚမႈတခုအေနနဲ႕ ရင္ဆိုင္လက္ခံၿပီး အဲဒီအေျပာင္းအလဲ လုပ္ငန္းစဥ္ကို လက္ခံေျဖရွင္းတာမ်ိဳး လုပ္္ရမယ္ဆိုၿပီး ရူျမင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းပကားမ်ိဳး ရွိရင္ေတာ့ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာင္းအလဲေတြကို လက္ခံလိုျခင္း . ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ရဲ ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ အရည္အေသြးမ်ိဳးေတြဟာ အေရးပါတယ္ ဆိုတာကို ဘဝရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ နမူနာေတြထဲမွာ ျပန္စဥ္းစားရင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္မယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆရင္း..။

ဘာသာျပန္ထားတာပါ.. ေနာ္ေဝးစာေရးဆရာတေယာက္ ေရးထားတာပါ.. သူက ဘာသာေရးဆရာပါ..။ Per Anders Nordengen ျဖစ္ၿပီး စာအုပ္အမည္က Når forandring ikke fryder လို႕ ေခၚပါတယ္.. မူရင္းဖတ္ခ်င္ရင္ ဖတ္လို႕ရေအာင္ပါ..။ တခ်ိဳ႕ပ်င္းမွာစိုးလို႕ ခ်န္ထားတာေလးေတြလည္းရွိပါတယ္..။ စာမေရးျဖစ္တာၾကာေပါ့...ဘေလာ့ကိုလည္း အစဥ္သတိယမိတယ္..အထူးသျဖင့္ ေယာင္းမက မမေရ စာလည္းမေရးဘူးတဲ့..တေန႕တေန႕ မအားရတာမို႕ စာေရးျခင္းကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္..။ စိတ္ကူးနဲ႕ေရးထာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ.. စာလာဖတ္သူမ်ား အားလံုးကို ေလးစားလွ်က္... ။

မေဗဒါ (၈၈)

၁၅.၀၃.၂၀၁၂


ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....

Friday, March 2, 2012

အနိုင္မရနိုင္တဲ့ “ဂိမ္း”ကိုမကစားမိေစနဲ႔

facebook စာမ်က္နွာမွာ ကိုဇာဂနာ (ကတုံးႀကီး) ဘာမွမသိပဲ ၀င္မေျပာနဲ႔ ဘာနဲ႔ေျပာလာေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူဘာေတြမ်ားေျပာလဲလို႔ သြားၾကည့္မိလိုက္တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေျပာတာ ဘာမ်ားမွားလဲေပါ့ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ အမွားမပါပါဘူး။ ဇာဂနာဆိုတာ အမွန္ေတြကို မဆလ ေခတ္ထဲက ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုခဲ့သူပါ။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မိ ေတာ့ သူေျပာတာ မမွားပါဘူး မွားေနတာက အေျခအေနနဲ႔ စနစ္ႀကီးပါဗ်ာ။

ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာကို က်ေနာ္က စံုေထာက္ႀကီး ဦးစံရွားတို႔ မင္းသိခၤ ရဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ဆားပုလင္းနွင္းေမာင္တို႔လို ကြင္းဆက္ေတြ ခ်ိတ္ဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြ အစြတ္စြဲခံရတဲ့သူေတြဟာ သူလ်ိဳဟုတ္ျခင္း မဟုတ္ျခင္းထက္ facebook စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေဖာ္ျပေနသလို သူတို ့ေတြပဲ သမိုင္းကိုအသတ္ခံလိုက္ရတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သမိုင္းကို အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့သူေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ေအာ္ဆဲေနၾကတဲ့ ေအာင္နိုင္တို႔၊ သံေခ်ာင္းတို႔ မ်ိဳး၀င္တို႔ လွေဆာင္တို႔လည္းပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ျမင္တယ္ဗ်။ သူတို႔ေတြ ဘယ္ေနရာသြားသြား လူေတာတိုးဘို႔ခက္သြားၾကပါၿပီ။
ကဲဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းရဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေလးကို နဲနဲၾကည့္လိုက္ၾကရ ေအာင္ဗ်ာ……..ခင္ဗ်ားတို႔ သိထားတာက ေျမာက္ပိုင္းမွာABSDF ဆိုျပီး စဖြဲ႔တယ္လို႔ ထင္ေန ၾကတာက မဟုတ္ဘူးဗ်။ ၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာမွာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းေတာ့ နယ္ေျမခံ ေက်ာင္းသားေတြက နီးစပ္ရာ KIA တပ္ ေတြဆီေရာက္သြားၾကတယ္။ ေရာက္သြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြကလဲ တၿမိဳ႕နဲ႔တၿမိဳ႕ မတိုင္ပင္ပဲ အတူတူျဖစ္ေနၾကတယ္ဗ်။ KIA တပ္ ေတြမွာ ေသနတ္ပစ္တာခတ္တာ လက္နက္ အျဖဳတ္အတတ္သင္မယ္ (Short Training ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ) သင္ျပီးမွ သူၿမိဳ႕ကိုယ့္ၿမိဳ႕ျပန္ျပီး လက္နက္နဲ႔ ျပန္သိမ္းယူမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အဲေလာက္ပဲစဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ ၿမိဳ႕လူထုေတြကလည္း သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို အရမ္းကူညီေထာက္ခံခဲ့ေတာ့ ဒီလိုပဲစဥ္းစားတာေပါ့။ အဖြဲ႔ဖြဲ႔ၿပီး ေတာ္ လွန္ေရးလုပ္မယ္ေတြ ဘာေတြမစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ KIA တပ္ရင္းအသီးသီး ကိုေရာက္သြား ၾကတာေပါ့။ ျမစ္ႀကီးနားနဲ႔ မိုးေကာင္း ေက်ာင္းသားေတြက KIA တပ္ရင္း(၁၁) ၊မိုးညွင္းေက်ာင္း သားေတြက တပ္ရင္း(၅)၊ ေရႊကူအဖြဲ႔က ရင္း(၁၂) ေနာက္ဗန္းေမာ္အဖြဲ႔က တပ္မဟာ(၃) လြယ္ဂ်ယ္ဗန္းေမာ္ဖက္ေပါ့။ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးက တပ္ရင္း အသီးသီးကို လက္နက္ေတြလာယူျပီး သူ႔ၿမိဳ႕ကိုယ္ၿမိဳ႕ကို ျပန္သိမ္းယူမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ KIA ဗဟိုကေန ေက်ာင္း သားကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ဗဟိုကိုတက္လာဖို႔ ဆင့္ေခၚတယ္ ေဆြးေႏြးစရာရွိတယ္ေပါ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားက ေက်ာ္ေက်ာ္၊ မ်ိဳးသြယ္နဲ႔ ကခ်င္ေက်ာင္းသားတဦး (နာမည္ေတာ့ မ မွတ္မိေတာ့ပါဘူး) မိုးေကာင္းက ႏွစ္ဖြဲ႔ဗ် ကိုလြမ္းမိုးေခၚ(ကိုျမင့္)ဦးေဆာင္ခဲ့တာက မီမီခိုင္၊ ပ်ံလႊား ၊ဂ်ိဳးျဖဴ၊ဘိုေစာ တို႔ကတဖြဲ႔ ေနာက္တဖြဲ႔က သန္းေဇာ္(မိုးေကာင္း)၊ ေအာင္ႀကီး၊ သန္းေငြ၊ မင္းေဌး တို ့ျဖစ္တယ္ဗ်။ ဒါက ရင္း(၁၁)က တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၊ ေနာက္မိုးညွင္း ကိုယ္စားလွယ္က သံေခ်ာင္းနဲ႔ ထြန္းလြင္၊ ဗန္ေမာ္က ဂမ္မလီနဲ႔တန္ဂြန္းတို႔ ျဖစ္တယ္ေျပာတယ္ဗ်။ ေအာက္တိုဘာလမွာ တရုတ္နယ္စပ္ လိုင္စင္ဗဟိုမွာ သြားေဆြးေႏြးၾက တယ္ဆိုပဲ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စားစရာေသာက္စရာေတြ အရက္၊ ဘီယာ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ စား ေသာက္ ဖြယ္ရာအစံုအလင္ နဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားကိုယ္စား လွယ္ေတြကို ၀န္ေဆာင္မႈေပးဖို႔ ရဲေမတေယာက္စီလည္း ေပးထားတယ္လို႔လဲသိရတယ္။ အိပ္တဲ့ အိပ္ယာေတြ ေခါက္သိမ္းတာတို႔ ထမင္းစားရင္ ထမင္းလိုက္ ထည့္တာတို႔ေပါ့ ေက်ာင္း သားကိုယ္စားလွယ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ကိုေကာင္းစားခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ KIAလူႀကီးေတြနဲ႔ ေက်ာင္း သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အစည္းေ၀းစၾကတာေတာ့ KIOဖက္က စတင္ေဆြးေႏြး ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာ ဒီတိုင္းလုပ္လို႔မရဘူး အဖြဲ႔ဖြဲ႔ပါလို ့ေျပာတယ္တဲ့ ။ ေတာင္းပိုင္း ေဒသေတြမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီေရာက္ေနၾကျပီး ဒီဖက္မွာလည္း ေထာင္ နဲ႔ခ်ီေရာက္လာနိုင္တယ္ ဒါေပမဲ့ ကခ်င္ေဒသမွာ ေက်ာင္းသား တဖြဲ႔ထဲပဲ ရွိ လို႔ရမယ္ (၂)ဖြဲ႔ (၃)ဖြဲ႔ျဖစ္လာရင္ ေမာင္းထုတ္မယ္လို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဇာ္မိုင္က ေျပာခဲ့ဘူးတယ္ လို႔ၾကားဘူးတာပဲ။ မိုးညွင္းတို႔ မိုးေကာင္းတို႔ ဆိုတာ (ရွမ္းနီ)ေတြပဲ သူလည္းရွမ္းနီေသြးစပ္တယ္လို႔လဲ ေျပာဘူး တယ္တဲ့ မိုးညွင္းမွာရွမ္းနဲ႔ကခ်င္လူမ်ိဳးေရး အထိကရံုးေတြလဲ ေျပာခဲ့တယ္ လို႔သိရပါတယ္။ ပါေဂ်ာင္ေဒသ လိုင္စင္မွာပဲ သူတို႔နဲ႕နီးတဲ့ ေနရာမွာထားမယ္ လက္နက္နဲ႔ ရိကၡာေတြကို ေက အိုင္အိုက ေထာက္ပံ့သြားမယ္လို႔သိရပါတယ္။ စစ္သင္တန္းကို လိုင္စင္စခန္း မွာပဲယူဖို႔ဆံုး ျဖတ္ၾကျပီး “ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔”(ကတလဖ)ကို ေအာက္ တိုဘာလကုန္ပိုင္းမွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကတယ္တဲ့ဗ်။ ေတာင္ပိုင္းေအဘီဗဟိုထက္ (၅)ရက္ေစာ တယ္လို႔သိရတယ္ ။ စစ္သင္တန္းယူစဥ္ကာလမွာေတာ့ (ကတလဖ)ရဲ့ယာယီ ေကာ္မတီ(၅) ဦးမွတာ၀န္ ယူတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီ(၅)ဦးကေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္၊သံေခ်ာင္း၊ဘိုေစာ၊ဂ်ိဳျဖဴ၊ ဂမ္မလီ တို႔ေပါ့။ ဂမ္မလီဆိုတဲ့ အထက ေက်ာင္းသားကို သူတို႔လူကိုယ့္ဖက္သား အျဖစ္ထဲ့ထားတာ ေပါ့။ သူတို႔ငါးေယာက္က အပါတ္စဥ္(၁) သင္တန္းယူေနစဥ္ကာလမွာ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔ KIA ၾကားမွာဆက္ညွိနွုိင္းေပးတဲ့ အဖြဲ႔ေပါ့။ တပ္ရင္းသီးသီးက ေက်ာင္းသားေတြ လိုင္စင္ ဗဟိုမွာ စစ္သင္တန္းယူဖို႕ စုစည္းၾကတယ္။ ပ်ံလႊားနဲ႔ထြန္းလြင္က မိုးညွင္းဖက္ကိုျပန္ဆင္းသြားတယ္။ သန္းေဇာ္နဲ႔မင္းေဌးက မိုးေကာင္းဖက္နဲ႕ မ်ိဳးသြယ္က ျမစ္ႀကီးနာဖက္ ျပန္ဆင္းဖို႔တာ၀န္ ယူၾက ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အုပ္စုလိုက္၊ အဖြဲ႔လိုက္ ေက်ာင္းသား (၁၅၀)ခန္႔ေရာက္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း ကြန္မန္ဒို လိုလို၊ ကခ်င္ေက်ာင္းသားလိုလိုနဲ႔ ခြဲထုတ္ ေခၚယူသြားတယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ေနရာကို သခ်ၤိဳင္းကုန္းနဲ႔လူသတ္ကုန္း ေနရာမွာ ေနရာခ်ေပးပါတယ္။ သရဲေျခာက္တာတို႔ သရဲပူးတာတို႔ စံုလို႔ပါပဲဗ်ာ။ သင္တန္းကြင္း ေဖာက္ ရတာ တဲေဆာက္ရနဲ႔ျပႆနာကေတာ့မ်ိဳးစံုပါပဲ။ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့သူေတြ ေနဖို႔တဲက မလံုေလာက္ေတာ့ အေရးေပၚတဲထိုးရတယ္ မိုးရြာထဲမွာညတြင္းခ်င္း အမိုးေတြတက္ မိုးလို႔ ဆိုၿပီး အရက္မူးေနတဲ့ KIA အရာရွိ တေယာက္နဲ႕သူ႔တပည့္သံုးေယာက္ ေရာက္လာျပီး ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္တယ္ဗ် “မင္းတို႔ၿမိဳ႕ထဲမွာပဲဆႏၵျပလို႔ရမယ္ဒီမွာမရဘူး” ဆိုၿပီးလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ခံခဲ့၇တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အံကိုႀကိတ္ျပီး ေဒါသေတြ ၿမိဳသိပ္ခဲ့ရတာ ေပါ့ဗ်ာ။ စစ္သင္တန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေပးဘူး အလုပ္ပဲခိုင္းေနေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြၾကား မေက်မနပ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ “လြတ္လပ္မႈအတြက္ သံုးေပပါတ္လည္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ကင္းမီး ေကာက္ေထာင္ရ ေထာင္ရ” ဆိုသူနဲ႔ “ေက်ာင္းသားကြ ေခါင္းေပၚမွာ ဘယ္သူ႔မွ ထားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး ဆံပင္ေတာင္ေမြးကတည္းပါလာလို႔” ဆိုျပီး ေျပာတဲ့သူကေျပာေပါ့ မေက်နပ္ခ်က္ ေတြ တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾကတာေပါ့။ တရက္မွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေမာင္ေက်ာင္းေတြကို ေခၚသြားပါတယ္။ ဘိန္းခင္းစိုက္ဖို႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက မလုပ္နိုင္ဘူးလို႕ျငင္းၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဆိုတာ ျပည္သူလူထု လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔လာတာ ဘိန္း စိုက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ျပႆနာ ျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဆို မင္းတို႔ စိုးျမတ္သူဇာပန္းခူးရမယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ စိုးျမတ္သူဇာပန္းခူး ဆိုတာကို ကခ်င္ေဒသမွာ သင္တန္း တက္ခဲ့ဘူးသူေတြ တိုင္း သိၾကလိမ့္မယ္။ ေျခတဖက္ေျမွာက္၊ ေခါင္းကိုေမာ့၊ ေနကိုၾကည့္ျပီး၁၅ မိနစ္ ပန္းခူးတဲ့ပံု လုပ္ခုိင္းတာပါ ဒဏ္ေပးတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ယာယီေကာ္မတီ(၅)ေယာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္ မိုင္ကို သြားေျပျပ ေတာ့ “မင္းတို႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို စမ္းၾကည့္တာပါ” တကယ္မလုပ္ခိုင္းပါဘူး လို႔ ေျပာတယ္တဲ့ဗ်။ အဲဒီကာလတုန္းက ပါေဂ်ာင္ေဒသမွာ ေတာင္ေတြက ေတာင္ကတံုးေတြပါ ေတာင္ေတြအားလံုးကလည္း ဘိန္းခင္းေတြပါပဲ၊ တရား၀င္ကိုခြင့္ျပဳထားတာဗ်။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပႆနာတက္ျပီးမွ ဘိန္းခင္ေတြေပ်ာက္သြားပါတယ္။ သင္တန္းကာလမွာ ပါးရိုက္ခံရတာတို႔ တုတ္နဲ႔ရိုက္တာတို႔ေတာ့ ရိုးသြားျပီ လိုင္စင္မွာ သင္တန္းတက္တဲ့သူ အား လံုးသိပါတယ္။ ဂ်ပန္စစ္သင္တန္းလို႔ပဲ ေသနတ္ နဲ႔ခ်ိန္ျပီးလည္းရိုက္တယ္။ KIA သင္တန္း က ဥပမာေပးတာရွိတယ္ ၀ါးတရံုေကာင္းဖို႔ ၀ါးတလံုး ႏွစ္လံုးေတာ့ခုတ္ၿပီးေတာ့မွ ၀ါးရံုေကာင္း တယ္တဲ့။ သင္တန္းတက္ေနတဲ့သူေတြကို စံျပသတ္ျပမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ သင္တန္းကာလမွာ အသက္ကိုဖက္နဲ႔ထုပ္ထားရတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ့။ သင္တန္းဆင္းမွ အသက္ကို၀၀ ရွဴရဲၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ သင္တန္းဆင္ပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ေနာက္ မ ရိုက္ရမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး သင္တန္းကာလက အညွိးနဲ႔ သတိဆြဲခိုင္းၿပီး ဒူးပ်ံေတြ လက္သီးေတြေက်ြး လို႔ ျမင့္ေဌးဆိုတဲ့တေယာက္ သြားက်ြတ္သြားပါတယ္။ သင္တန္းျပီးေတာ့ ဗဟိုမွာလဲ ABSDF အျဖစ္ဖြဲ႔လိုက္ေတာ့ ကခ်င္ဖက္က ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ABSDF ဗဟိုရဲ့ ဦးေဆာင္ မႈေအာက္မွာ ABSDF (ကခ်င္) ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္ေက်ာင္းသား ေကာ္မတီကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေရြးရမယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕နယ္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ နယ္ ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္ေပါ့။ ဖြဲ႔စည္းပံုေတာ့ ဘယ္သူခ်ေပးလဲမသိ အဲဒီတုန္းက ေကာ္မတီ ျဖစ္ခဲ့ၾက တဲ့သူေတြေတာ့ သိ ၾကမွာပါ။ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္မႈနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ေတြကိုေတာ့ KIO က ကမကထ ျပဳလုပ္ေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုက ထိပ္ဆံုးမွာ ဗဟိုဦးစီး (၃)ေယာက္ သူ႔ေအာက္မွာ ဗဟိုေကာ္မတီ(၇) ေယာက္ အဲဒါျပီးရင္ ခရိုင္ေကာ္တီ(၅)ေယာက္ အဲဒီတုန္းက ခရိုင္က (၅)ခရိုင္ ျမစ္ႀကီးနား၊ မိုး ေကာင္း၊ မိုးညွင္း၊ ဗန္ေမာ္၊ ေရႊကူခရိုင္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေကာ္မတီ တာ၀န္ယူသူ ေတြရဲ့ Bio တေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ေကအိုင္အိုေထာက္လွမ္ေရးက လိုက္ ၿပီးသားပါ။ သံေခ်ာင္းဟာ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခ်င္သူ (ဗိုလ္ရူး) တေယာက္ဆိုတာကအစ ဆယ္တန္း ေအာင္တဲ့အခါ DSA ကို မႏၱေလးေျဖတာမရလို႔ ရန္ကုန္ကေန ေနာက္တခါသြား ေျဖဘူးတာက အစ၊ မ်ိဳး၀င္းဆိုတာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ သံသယႀကီးသူ နမၼားနမ့္စေလာ္ရြာက ေကအိုင္ေအကို ဆပ္ေၾကးမေပးပဲအၿမဲခံတိုက္ ေနတဲ့ရြာက ကခ်င္ကိုမုန္းတီးသူ ဆိုတာလဲ သိ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုင္တြယ္တာ သိပ္သိမ္ေမြ႔တယ္ ေက်ာင္းသား ေျမာက္ ပိုင္း ေကာ္မတီကို ေကအိုင္အိုက လိုသလိုပံုသြင္းၿပီး ေျမွာက္စားထားတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါ တယ္။ အဲဒီေတာ့ တာ၀န္ယူသူေတြကလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုၿပီး ေျမွာက္ကားျဖစ္ေတာ့ တာေပါ့ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ တခ်ိဳ႕နဲ႔လည္း သိပ္အဆင္မေျပျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေအာက္ ေျခက ကိုယ္တင္ထားတဲ့လူႀကီးဆိုေတာ့ ဘာမွေစာဒက မတက္ခဲ့ၾကဘူး န၀တ ကိုတိုက္ရရင္ ေက်နပ္ေနၾကသူေတြပါဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္း ၿမိဳ႕ေပၚနိုင္ငံေရးမွာ အဖမ္းအဆီးေတြမ်ားလာေတာ့ ေတာထဲကို ေက်ာင္းသားေတြ တဖြဲဖြဲေရာက္လာပါတယ္။ စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႔ ရန္ကုန္မႏၱေလး ဖက္ေတြက ေရာက္လာတာမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဆိုတာကလဲ ေရာက္တာနဲ႔ေခါင္း ေဆာင္လုပ္မဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေတြကို ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ေကအိုင္အိုပါတီမွာတာ၀န္ ယူတဲ့ ဗိုလ္မွဴးလမိုင္ေဘာက္က “မင္းတို႔ေက်ာင္းသား ေတြ (၁၀)ေယာက္လာရင္ တေယာက္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္(၅) ေယာက္ လာရင္လဲ တေယာက္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္(၃)ေယာက္ လာလဲ တေယာက္ ကေက်ာင္းသား တေယာက္ထဲပဲလာလဲ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဒီေလာက္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားတာ ေတာ္လွန္ေရး ဘယ္လို႔လုပ္ၾကမလဲ” လို႔ေျပာဘူးတယ္ဆိုပဲ။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရး တဖြဲဲ႔ပဲရွိရမယ္ဆိုေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေတာင္းဆိုမႈေတြမ်ားလာ ေတာ့ စစ္ကိုင္းတိုင္း အဖြဲ႔တဖြဲ႔ကို နိုင္ငံေရးအရ ဖြဲ႔ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအဖြဲ႔က စစ္ ကိုင္းတိုင္းကိုသြားဖို႔ပဲ ကခ်င္ေဒသမွာ ရပ္တည္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလး ဖက္က ေက်ာင္းသားေတြစုၿပဳံ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေတာင္းဆိုမႈ ေတြနဲ႔အတူ နိုင္ငံေရးအရ ေျမာက္ပိုင္းဗဟိုအျဖစ္ တိုးခ်ဲ႕ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ေတာင္းဆိုလာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကအိုေအ တပ္မဟာ(၄)က ဦးမထုေနာ္“ ဟာ လက္နက္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္လိုက္ၾကၿပီး အဲဒီေဒသမွာ ရွိေနတဲ့ ABSDF (၄၀၁)တပ္ရင္း ရွမ္းေျမာက္ ေကာ္မတီလူတခ်ိဳ႕ပါ ဦးမထုေနာ္နဲ႔ လိုက္ပါသြားရ တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ပါေဂ်ာင္ေဒသကို ေအဘီရဲေဘာ္ရဲေမတခ်ိဳ႕ကို လႊဲေပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလမွာ ၿမိဳ႕ေပၚနိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာလဲ အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုက ေက်ာင္းသားလွႈပ္ ရွားမႈေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေက်ာင္းသား ပါတီေတြကို မတရားအ သင္းအျဖစ္ေၾကျငာၿပီး လိုက္လံရွင္းလင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ေပၚနိုင္ငံ ေရး လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေတြကို တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾက ပါ တယ္။ တဖက္မွာ တိုင္းရင္းသာေတြကို လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္ဖို႔ဆိုတဲ့ အသံေတြ ကလဲ သဲ့သဲ့ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွ ျပန္ၾကားရတာက ၁၉၉၀ မွာထဲက KIO နဲ႔ န၀တ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ စေတြ႔ေနၾကၿပီသိရတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚနိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ ေတြကို ကိုင္တြယ္ေနတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ဦးေဆာင္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ပါ။ အဲဒီလို န၀တနဲ႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္ယူေနတဲ့ ေကအိုင္အိုက သူ႔ေဒသနယ္ေျမထဲမွာ နိုင္ငံေရးအရ အား ေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ရွိေနတာကို လိုလားပါ့မလား ခင္ဗ်ာတို႔စဥ္းစား ၾကည့္ပါ။ ဒါေပမဲ့တားမရပါဘူး ေတာင္းဆိုမႈေတြမ်ားလာေတာ့ ေအဘီေျမာက္ပိုင္းကို တိုးခဲ်႕ရၿပီေပါ့။ တိုးခ်ဲ႕သာဖြဲ႔လိုက္တယ္ ေက်ေက်လည္လည္ေတာ့ရွိခဲ့ပံုမေပၚပါဘူး။ အေစာပိုင္းထဲက ေက်ာင္း သားထဲမွာ သံသယရွိသူေတြကို ေကအိုင္အို ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ေက်ာင္းသား ပူးတြဲ စစ္ေဆး မႈေတြ လုပ္ေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျပႆနာၾကီးလာေတာ့ ဖမ္းဆီးမႈေတြ သတ္ျဖတ္မႈ ေတြကို ဘာျဖစ္လို႔မတားတာလဲ။ သူတို႔တားရင္ရပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ “ေအဘီ ေျမာက္ပိုင္းဆိုတာ KIO မွအပ ဘယ္အဖြဲ႔စည္းကမွ ေထာက္ပံ့ထားျခင္းမရွိပါဘူး။ မတားတဲ့ အျပင္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စစ္ေဆးမႈေတြ၀င္လုပ္ပါေသး တယ္”။ မ်ိဳး၀င္းရဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲကို ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ၀င္လာနိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သံသယကို အဆင္းမွာ ဘီးတတ္ေပးလိုက္တာ ထင္ရွားပါတယ္။

ေရွ႕ပိုင္းမွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေကအိုင္အိုနဲ႔ စေတြ႔ခဲ့ကတည္းက ရွမ္းနီနဲ႔ကခ်င္ ကိစၥကို ေျပာလာ တယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ရွမ္းနဲ႔ကခ်င္ လူမ်ိဳးေရးအထိကရုဏ္းက ဟိုတုန္းကတည္းက ျဖစ္ခဲ့ ဘူးတဲ့ သမိုင္းကရွိေတာ့ မ်ိဳး၀င္း၊ သံေခ်ာင္းတို႔လို ရွမ္းေတြကို ကခ်င္အမ်ိဳးသားေရး အစြန္း ေရာက္ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕က သိပ္ၾကည္ျဖဴမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရာနဲခ်ီတဲ့သူ ေတြကို ဖမ္းတာေတြ သတ္ျဖတ္တာေတြကို မသိမသာလႊတ္ထားလိုက္တာဟာ အဲဒီကိစၥမွာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအျဖစ္ ထိုးေကၽြးလိုက္ျပီး ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတာ္လွန္ ေရးကို ေကာက္စားလိုက္တာပါပဲ။ အေတြ႔အႀကံဳအရ နုနယ္ေသးတဲ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူ မ်ားႀကိဳးဆြဲရာကခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း လူနဲနဲပဲက်န္ေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္းကို ဖိအားေပးၿပီး နအဖနဲ႔ေတြ႔ခိုင္းခဲ့ပါေသးတယ္။ မရတဲ့အဆံုး မင္းတို႔ ကခ်င္ျပည္ နယ္မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္လို႔မရဘူး လုပ္ခ်င္ရင္ စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႔ ရွမ္းျပည္မွာ သြားလုပ္ လို႔ ကေလးရန္ေတြ႔သလို ေျပာလာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ရွင္းပါတယ္ ဘုရားၿပီးေတာ့ ျငမ္းဆို တာ မလ္ိုေတာ့ဘူးေလ သံေခ်ာင္းတို႔ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကခ်င္ေဒသက ေမာင္းထုတ္ခံခဲ့ရတာပါပဲ။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ကခ်င္ေဒသမွာ မရွိေရးအတြက္ ကခ်င္ အမ်ိဳးသားေရးအစြန္းေရာက္သူေတြနဲ႔ နအဖတို႔က ႏိုင္ငံေရး ကလားဖန္ထိုးခဲ့တာပါပဲ။ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ၊ အဲဒီတုန္းက တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ေခါင္း ေဆာင္ေတြ အသိဆံုးပါ။ နယ္ေျမေဒသနဲ႔ နိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း၊ ေခတ္စနစ္ အေျခအေန ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္ၾကတဲ့ “ဂိမ္း” တခုကို ဖန္တီးခ်င္းခံခဲ့ရတာပါ။ ကစားကြင္းထဲ ေရာက္သြားၾကတဲ့ သူေတြဟာ အဲဒီဂိမ္းကို ဖန္တီးထား တဲ့သူေတြကို မျမင္ ေတာ့ပဲ ကစားပဲြမွာအနိုင္ရဖို႔အတြက္ပဲ ႀကိဳးစားတတ္ၾကပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကိစၥအတြက္ ျပဳသူေတြနဲ႔ ခံခဲ့ရသူေတြဟာ “အနိုင္မရနိုင္တဲ့ဂိမ္း” တခုအတြက္ အနိုင္ရဘို႔ က စားကြင္းထဲ ကစားခဲ့ၾကတဲ့သူေတြပါ။ တကယ္ရွာရမွာက အဲဒီစနစ္ကို ဖန္တီးခဲ့သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ သူတို႔ေတြရဲ့ နိုင္ငံေရးက စားကြက္ထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အသက္၊ ေသြး ေခ်ြးေတြေပးၿပီး ကစားခံခဲ့ရတယ္။ အားလံုးကို ၿခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာင္နိုင္တို႔ သံေခ်ာင္းတို႔ လဲ သမ္ိုင္းေသ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔လဲ အသက္ေသ အားလံုးအရႈံးေတြၾကီးပါပဲ။ ဒီအျဖစ္အ ပ်က္ေတြဟာ ေက်ာင္းသားသမိုင္းနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ေတာ့ ခါးသည္းတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ သင္ခန္းစာတခုပါပဲ။



အခုလဲ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြၾကားစိတ္၀မ္းကြဲေအာင္ ဂိမ္းတခုဖန္းတီးေနျပီလား သတိထားၾကပါ။

၈၈ မ်ိဳးဆက္ဆိုရင္ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေျမေအာက္လုပ္ရွားမႈပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပါတီ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုန္းႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ၿဖိဳမွာပဲ သူတို႔အာဏာကို ထိပါးေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့ သူေတြက ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြ ေသြးစည္းၾကပါ၊ ေက်ာခ်င္းကပ္ၾကပါ။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ေက်ာခ်င္းကပ္ထားရန္အတြက္သာ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေစနဲ႔ စကားမ်ား၊ ရန္ ျဖစ္ၾကမွာစိုးလို ့)



အညတရရဲေဘာ္

ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....

Friday, November 18, 2011


လူမႈေရးအားေကာင္းတဲ့အရည္အခ်င္း ဆိုတာ..

စာေရးခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြ မ်ားေနတယ္။ ေရးခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တကယ္လည္း မေရးျဖစ္ပါဘူး။ အႀကိဳက္ျဖစ္တာေလးတခု ေခါင္းထဲမွာ ေပၚေနတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူမႈေရးအားေကာင္းျခင္း လို႕ ဆိုရမဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။

ေမာင္ နီ က လူမႈေရးအားေကာင္းတယ္ ။ မျဖဴက လူမႈေရး အားေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး ၾကားရေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုၾကားလိုက္တာနဲ႕ မသိစိတ္မွာ လက္ခံလိုက္မိတာက အဲလိုအသိအမွတ္ျပဳခံရသူဟာ လူမႈေရးဘက္မွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့သူလို႕ အလိုလို နားလည္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕မွာ ဘယ္သူမွ မခိုင္းပါပဲ အလိုလို ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ ပါေနတယ္လို႕ တၿပိဳင္တည္း နားလည္ပါတယ္။ ဘာသာရပ္စကားနဲ႕ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လူမႈဝန္ထမ္းစိတ္ဓါတ္ လို႕ ဆိုရပါမယ္။ လူမႈေရး အားေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့လူကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စိတ္ကေနကိုယ္ လိုလိုလားလား နဲ႕ အရံူးအျမတ္ အမည္နာမ ဂုဏ္ ေတြ မလိုပဲ လိုခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ ပင္ကိုယ္ေရခံေျမခံ အားေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ရွိေနတာေလးေတြပါ။ တကယ့္ကို မြန္ျမတ္လွတဲ့ စိတ္ထားပါ။ လူတိုင္းမွာ ရွိဖို႕လြယ္ပါတယ္။ ဘယ္လို ကိစၥေလးေတြလည္း ဆိုရင္ ရပ္ေရးရြာေရးထဲ မခိုင္းရပါပဲ သြားေရာက္ကူညီတာမ်ိဳး. တစံုတေယာက္က လမ္းမသိပဲျဖစ္ေနရင္ ေျပာျပခ်င္တာမ်ိဳး သူမ်ားခံစားခ်က္ကို နားေထာင္ရင္း အားေပးကူညီတာမ်ိဳးေတြပါ..။ ကြ်န္မျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးစု အမ်ားစုကေတာ့ ဒီလိုစိတ္ေတြ သိပ္အားသန္ၾကပါတယ္။ ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္အားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေခတ္တိုင္းမွာ ရွိေနတယ္. ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ …လူမႈအားေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ… လို႕ေခၚပါတယ္။ နံပါတ္ (၁) အေရးပါတဲ့ အခ်က္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူမႈေရး အားေကာင္းတဲ့လူဆိုတာ ဒီအခ်က္ကေလးတခု တည္းပဲလို႕ ထင္မွတ္ေနတဲ့ ကြ်န္မအတြက္ ေနာက္ထပ္အခ်က္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ ဆိုတာ ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးရင္း က်န္တဲ့အခ်က္ေတြကိုပါ မွ်ေဝခ်င္တာပါ။ က်န္တဲ့အခ်က္မ်ားကေတာ့



၂ ...။ နားလည္ခံစားေပးတက္ျခင္း

နားလည္ခံစားေပးတက္ဖို႕ဆိုတာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ လြယ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ .. မလွ အေဖ ဆံုးသြားတယ္ ေမာင္နီ ေျမြကိုက္ခံရတယ္ဆိုပါစို႕ သနားမယ္ .. ႏိုင္သေလာက္ ဝိုင္းလုပ္ေပးၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာတိုင္းမွာ ခံစားေပးတက္ဖို႕ဆိုတာခက္တယ္။ တခါတေလ ကိုယ္လက္မခံခ်င္တာမ်ိဳး ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့အခါမွာေပါ့။ ဒီကေန႕ေခတ္ႀကီးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ သိပ္မ်ားပါတယ္။ မျမင္ခ်င္တာေတြ မၾကားခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး ေန႕စဥ္ ႀကံဳေနရတက္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကိုယ္နဲ႕ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ သူတေယာက္ ေယာက္ရဲ႕ သားသမီး. အိမ္မွာအေနနည္းတယ္..မိဘစကားနားမေထာင္ဘူး လို႕ ၾကားမိထားတယ္ ဆိုပါစို႕.. ဒီကေလးကို ဘယ္လို ကိုယ္က တုန္႕ျပန္မလဲ ..ဘယ္လို နားလည္ေပးမလဲ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကၾကည့္ရင္ သိပ္လြယ္ပါတယ္။ အမ်ားေျပာသလိုပဲ ဆိုးတဲ့ကေလးတေယာက္လို႕ သတ္မွတ္ေခၚလိုက္ရံ႔ုပါပဲ ဒီ့ထက္မပိုပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ လူမႈေရး အားနည္းသြားတယ္လို႕ယူဆရပါတယ္။ အကယ္၍ ကိုယ္ကသာ လူမႈေရးအားေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီလိုမေတြးပါဘူး။ ကေလးဘာခံစားေနရလဲ .. သူ႕ေနရာကသာဆိုရင္ ဆိုၿပီး ဝင္ခံစားတက္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႕ ေကာက္ခ်က္မခ်သလို အျပစ္တင္လည္း မေစာပါဘူး။ ျမန္မာလို လွေအာင္ေျပာရင္ ကိုယ္ခ်င္စာတရား ထားတက္မႈ ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်င္စားတရား ထားတယ္ဆိုတာ နိမ့္သူ ျမင့္သူ ခ်စ္သူ ေတြ အတြက္ ပဲ မဟုတ္ပဲ ..ဘယ္သူ႕အေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ နားလည္စာနာတက္တဲ့ စိတ္ကေလး အျခားဘက္ကေန ဝင္ခံစားေပးတက္တာမ်ိဳးကို ေခၚမလားပဲ။ ကေလး နဲ႕ သူ႕မိဘမ်ားကို အသံုးမက်ဘူးလို႕ အျပစ္တင္ေနမဲ့အစား ကေလးဘက္ မိဘဘက္ကေန ဝင္ခံစားေပးတာမ်ိဳးၾကေတာ့ခက္ပါလိမ့္မယ္။ လုပ္ဖို႕လြယ္သလားေမးရင္ မလြယ္ဘူး။ ခက္တယ္။ က်ိဳးစားၿပီးလုပ္ရင္ အျခားဘက္တခုကို အေကာင္းျမင္ေပးတက္တာေလးေတြ ျဖစ္လာတက္တယ္။ ဒီစိတ္အားေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရင္ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ပဲြတုန္းက ပီအိတ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားတေယာက္ေျပာတာကို သတိယပါတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဥပမာေလးပါ။ သူေျပာတာက ေနာ္ေဝးမွာ လူအမ်ားႀကီး အသတ္ခံလိုက္ရတာကို သနားေနတာထက္ က်န္ေနသူေတြ တေယာက္အေပၚ တေယာက္ ဘယ္လိုနားလည္စာနာ ေထာက္ထားမလဲ ေဖးမၾကမလဲ ဆိုတာ ပိုအေရးႀကီးပါတယ္တဲ့ ။ဘက္ႏွစ္ဘက္က ၾကည့္ေပးတက္ေအာင္ က်ိဳးစားျခင္းလို႕ နားလည္ပါတယ္။ ေျပာရင္လြယ္တယ္ လုိက္လုပ္ရတာခက္လွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕က ေျပာပါတယ္။ ေသမွ မလြမ္းနဲ႕တဲ့။

၃..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိမ္းခ်ဳပ္တက္တာ

လူတခ်ိဳ႕မွာ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ လုိ႕ပဲ ေတြးေနသလို တကယ္လည္း ကိုယ့္အတြက္ပဲဆိုကာ နင္ပဲငဆ လုပ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိတက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္လိုအင္ကို ထိမ္းခ်ဳပ္ရတာ ခက္ပါတယ္။ ဥပမာ စကားအရမ္းေျပာခ်င္တဲ့သူဟာ သူမ်ားအလွည့္ကို ေစာင့္ဖို႕ထက္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကိုပဲ မနားတမ္း ေျပာတက္သလို သူမ်ားဘာေျပာသလဲဆိုတာလည္း နားေထာင္ဖို႕ အားနည္းတက္ပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ပဲလို႕ စဥ္းစားတက္သူေတြဟာ သူမ်ားအတြက္ဆိုတာကို စဥ္းစားတာ သိပ္အားနည္းတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ လိုင္းကားစီးတယ္ဆိုပါစို႕။ အလယ္ေကာင္မွာ ေနရာရွိပါရလွ်က္နဲ႕ ေနာက္လူအတြက္ မစဥ္းစားပဲ ေရြ႕ေပးရမွာဝန္ေလးေနတက္တယ္။ ကားသမားေျပာလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ မေရြ႕ဘူး (ေနာ္ေဝးမွာေတာ့ ကားသမားလည္း ေအာ္ေျပာတယ္. ကားရထားေမာင္းတဲ့ လူလည္း ေလာ္ႀကီးနဲ႕ေအာ္လည္း မေရြ႕တဲ့သူေတြ ရွိတယ္) ။ ေပကပ္ကပ္နဲ႕ ဆက္ေနတုန္းပဲ ။ေနာက္လူေတြလည္း ငါ့လိုပဲ ေနရာတခုေရာက္ဖို႕ ဒီကား..ရထား စီးမွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အသိတရားေလးတခု အားနည္းေနတက္ပါတယ္။ ငါ့အတြက္ င့ါအတြက္ ဆိုတာေတြ ပိုအားေကာင္းေနတက္တဲ့ သူေတြေပါ့။ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႕ ခက္ေနတဲ့ အတၱက လြမ္းမိုးခံေနရတာမ်ားတယ္။ ဒါဟာလည္း လူမႈေရးအားနည္းတဲ့ အခ်က္တခုပါပဲ။

၄..။ ကိုယ္ေျပာ (လို) ခ်င္တာကို ေျပာဆိုတက္မႈ

ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေလးကိုလည္း ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳကာ လုပ္တက္ကိုင္တက္တာေလးေပါ့။ ဥပမာအားျဖင့္ အဖဲြ႕ေလးတခု (လူမႈေရး)လုပ္ငန္း မွာ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္ဆိုပါစို႕။ ဒါကို အက်ိဳးအျမတ္မတြက္ပဲ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေလး ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳတာမ်ိဳးပါ။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို ရဲရဲဝ့ံဝံ့ တင္ျပေျပာဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ မရရင္ ရေအာင္ ေျပာတက္ဆိုတက္တာမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ေျပာဆိုတာကေတာ့ အျပဳသေဘာ ေတာ့ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာအားျဖင့္… ကိုယ့္က အဖဲြ႕ထဲမွာ ကိုယ့္စကားကို နားေထာင္တဲ့သူ မရွိျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါစို႕။ ကိုယ့္အသံကို သူတို႕ကို သိေစခ်င္ရင္.. ကြ်န္မေျပာတာကို နားေထာင္ေစခ်င္တယ္.. ကြ်န္မခံစားရတာ လိုအပ္ေနတာ စသျဖင့္ ဘာေၾကာင့္လုပ္ခ်င္တယ္.. ျဖစ္သင့္တာက ဘာေၾကာင့္.. လုပ္ျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုအက်ိဳးမ်ားမယ္ စတာမ်ိဳးေတြပါ။ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အျပဳသေဘာေဆာင္ ဦးေဆာင္တာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အျပင္ သူမ်ားေတြ ပါခ်င္လာေအာင္လည္း ေခၚေဆာင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္စြမ္းပကားပါ။

၅..။ အရယ္အေမာ နဲ႕ သူမ်ားဆိုလိုတာကို သိတက္ျခင္း

လူအုပ္စုနဲ႕ ဆံုၾကတဲ့အခါမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိသားစုထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္.. တျခားတဦးက ဆိုလိုတာကို နားလည္ၿပီး အရယ္အေမာနဲ႕ တုန္႕ျပန္တက္တာမ်ိဳးကေလး ဒီလူမႈေရး အားေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခုျဖစ္မလားပါပဲ..။


ကြ်န္မသိသေလာက္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ..လူမႈေရးအားေကာင္းတယ္ဆိုတာ တိက်တဲ့ အေျဖလို႕မရွိေပမဲ့ ဒီလိုအခ်က္ေလးေတြကေတာ့ ပါဝင္ေနတယ္လို႕ မွတ္သားရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ လူမႈေရးအသိစိတ္ဓါတ္ အားေကာင္းတဲ့အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝသူတေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ဓါတ္က ေလ့က်င့္ယူရင္ ရႏိုင္သလို ရွိၿပီးသားစိတ္ထားေကာင္းကိုလည္း ပံ့ပိုးေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေလးေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာမွာေတာ့ အရံူးအႏိုင္ မရွိသလို အေပးအယူသေဘာလည္း မရွိဘူးလို႕ျမင္ပါတယ္။ သူ႕ဘာသာ အလိုအေလွ်ာက္ျဖစ္လာေလးေတြပါပဲ။ ခ်စ္စရာေကာင္းသလို အမ်ားအတြက္ ကိုယ့္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စရိုက္ေကာင္းတခုျဖစ္တယ္လို႕ ခံယူရင္း။


ဘာမွမေရးေသာ္လည္း ဘေလာ့ကို လာေနသူမ်ားရွိေနပါတယ္။ အားနာပါတယ္။ တကယ္လည္း မအားပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ အခိ်န္နဲနဲ ခ်မ္းသာတာနဲ႕ ထမင္းမစားပဲ (ေခါက္ဆဲြပဲစားကာ )စာထိုင္ေရးမိပါတယ္။ အခ်ိန္ယူကာ လာၾကသူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။

စာလာဖတ္သူမ်ားကို ေလးစားစြာျဖင့္

မေဗဒါ

( ၁၈.၁၁.၂၀၁၁)


ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....

Monday, October 3, 2011

အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဘတ္ဂ်က္လိုသလို..

လာဘ္ (အေပးအယူ) လုပ္တာကို ထိမ္းသိမ္းမယ္ ဟန္႕တားမယ္ဆိုတာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ..။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီအေျခအေနကို တကယ္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားေတြ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးလိုတယ္လို႕ျမင္ပါတယ္..။ ကဲ ျမန္မာျပည္က လဝကဝန္ႀကီး ( ) က လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥေတြကို တိုင္ႏိုင္ေတာႏိုင္တယ္ လို႔ုေျပာလာေတာ့ တကယ္ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတာက စဥ္းစားစရာႀကီးပါ..။ အမ်ားစုက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး လို႕ပဲ ဆိုၾကမွာပါ..။ ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ လက္ေတြ႕အေျခအေနေတြေၾကာင့္လို႕ ရိုးရိုးပဲ ေျဖရမယ္ထင္ပါတယ္ ။ ဥပမာ တခု ၾကည့္ရေအာင္ပါ.. ကိုယ္ေမြးတဲ့ ကေလးအတြက္ အခ်င္းျမုပ္ဖို႕ ေငြေပးရမွာ.. အႏွီးဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႕ ေဆးရံုဝန္ထမ္းကို ေငြေပးရမယ္ ဆိုပါစို႕..။ ဘယ္လိုေပးမွာလဲ.. အဲဒီအတြက္ အစိုးရက ေဆးရံုဘတ္ခ်က္ ထဲမွာ သံုးမွ မသံုးထားတာ .. ဒီေတာ့ ေဆးရံုတက္တဲ့ မိခင္တေယာက္ဟာ ေငြမရွိရင္ ဘယ္လိုေပးမွာလဲ.. ဒီလိုေပးေဆာင္ဖို႕ မိသားစုမွာ အပိုဝင္ေငြ ရွိမွရမယ္.. အပိုဝင္ေငြက ဘယ္က ရမွာလဲ.. အလုပ္မရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ.. အလုပ္ရွိတဲ့ သာမာန္ဝန္ထမ္းဆိုရင္လဲ အပိုေငြကို ဘယ္လိုေပးေဆာင္ရမွာလဲ… ေနာက္တျခား ျဖစ္ေနၾက ေငြေပးေနရတဲ့ ေနရာေလးေတြ.. ဥပမာအားျဖင့္.. ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမမွာ ကိုယ့္မွတ္ပံုတင္ရဖို႕ ခက္ေနတာ.. မီးရဖို႕ လိုတာထက္ပိုေပးေနရတာ..ခရီးသြားဖို႕ကို က်သင့္ေငြထက္ ပိုေပးရတဲ့ လမ္းစရိတ္ခ စတာေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ေနရာတိုင္းမွာ ၾကားေနရမွာပါ..။ ဒီလိုအျဖစ္ေတြက အခုမွ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ကြ်န္မမွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အေဖတို႕ အေမတို႕ ေခတ္ကတည္းကပါ.။ ဆိုေတာ့ အဲဒီအျပဳအမႈေတြက ေခတ္စားလာတာ..ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္တည္လာတာပါ..။ ဒါႀကီး ဘာလို႕ျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ အားလံုးအသိ.. ဒါေပမယ့္လည္း ဘာလည္းဆိုတာ ပိုသိဖို႕ ကြ်န္မ နဲနဲေရးၾကည့္ခ်င္တယ္..။

၁.. အစိုးရက ဘတ္ဂ်က္ကို အဓိကေနရာေတြျဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရး.. ပညာေရး အစရွိတာေတြမွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေအာက္ပဲ သံုးတယ္..။

၂.. ကြ်န္မတို႕ ျပည္သားမ်ား အားလံုးနည္းပါး အေပးအယူလုပ္မွ ျဖစ္မယ္.. ဆိုလိုတာက လိုရာခရီးေပါက္ဖို႕ကို ေငြနဲေျဖရွင္းမွရမယ္ဆိုတဲ့ အသိ အလိုလိုဝင္ေနၾကတယ္။ ေငြေပးလိုက္ရင္ အပိုစကားေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး.. လို႕ အလိုလို ယူဆၿပီးစိတ္က ကိန္းေအာင္းေနၿပီးသား..။ အာဏာပိုင္ (ရပ္ကြက္မွဴးမွသည္ ဟိုးအေပၚက လူႀကီး) ေတြနဲ႕ ပတ္သက္မယ္ဆိုရင္ ေငြ သည္သာ အဓိကဆိုတဲ့ စိတ္..။

၃.. တိုင္ေတာရင္လည္း ဘာမွမထူးဘူး..ဆိုတာလည္း အေတြ႕အႀကံဳရ သိထားနားလည္ထားၾကတယ္။ (အေပၚက အရာရွိမ်ားလည္း ဒီ့ထက္မက အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးယူထားၿပီးသား..လို႕ ဘဝေပးအသိအရ ေခါင္းထဲမွာ အလိုလိုသိၿပီးသား)

၄.. တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ( ဝန္ထမ္းမ်ား) မွာလည္း အစိုးရက ဌာနဆိုင္ရာအတြက္လိုအပ္တဲ့ ေငြ (လစာအပါအဝင္) တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ မသံုးထားတဲ့အတြက္ ဥပမာအားျဖင့္ ဆရာဝန္.. ဆရာမ တေယာက္ကလည္း လူနာထံ… တပည့္ထံ… ေငြေတာင္းဖို႕ ဝန္မေလးျဖစ္ေနၾကတယ္..။ မလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ရလိမ့္မယ္ လုပ္ခ်င္တဲ့သူဆိုေတာ့လည္း ပိုလုပ္ျဖစ္ဖို႕ တြန္းအားေပးတယ္..။

၅…အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီးဟာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ စစ္တပ္ျဖစ္ေနေသးတယ္..( ကာကြယ္ေရးကိစၥပဲ စိတ္ဝင္ စားတယ္… ေနာက္ စစ္သားလည္းလူမို႕ ေငြရဖို႕ ကို အျခားလူမ်ားလို အာသီသရွိၾကပါတယ္..။ တခ်ိဳ႕ေေနရာ ေတြမွာ အာဏာျပ လက္နက္ျပကာပင္ အႏိုင္က်င့္ေနေသးတာလည္း ၾကားေနရတုန္းပင္.. )

တကယ္ေတာ့ တခုလံုးေျပာင္းလဲဖို႕မွာ တေယာက္ ခ်င္းလည္း တာဝန္ရွိတယ္ရွိသလို အက်င့္ဆိုး ေတြေပ်ာက္ဖို႕ကေတာ့ အစိုးရက ေငြအရင္းအႏွီးေတြ အမ်ားႀကီး ပံ့ပိုးေပးမွရမယ္လို႕ထင္ပါတယ္… ။
အေပၚက အခ်က္မ်ားက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူရဲ႕ အေျခခံျဖစ္လာရတဲ့ ျဖစ္ေအာင္ ေပးေနတဲ့ အေျခအေနေတြပါ..။ အဆင့္ အကုန္လံုးဟာ ေျပာင္းလဲဖို႕ ခက္ေနပါေသးတယ္။ ေျပာေနၾက စကားလံုးက ေတာ့ အေျပာင္းအလဲ တခုကို အစိုးရက ဦးစီးၿပီး ေထာင့္စံုေအာင္ ေသခ်ာလုပ္ႏိုင္မွရမယ္ထင္ပါတယ္..။ ဒါလည္း အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ယူရမယ္လို႕ထင္ပါတယ္..။ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လြယ္မယ္ထင္ရေပမဲ့ အသားက်ေနတဲ့ အျပဳအမႈေတြကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းဖို႕ဆိုတာ လူေတြမွာ ခက္ေနတက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵရယ္ အေျခအေနတရပ္ (အစိုးရ)က ဖန္တီးေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လံုးလံုး မေျပာင္းလဲလာႏိုင္တာေတာင္ ေလွ်ာ့လာႏိုင္ပါတယ္။ ႀကံဳဖူးတဲ့ ဆြစ္ဇာလန္က အသိတေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။ အသိက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၅ ေက်ာ္ေလာက္က တည္းက ဆြစ္ဇာလန္မွာ ေရာက္ရွိေနထိုင္ေနတာပါ..။ ဆြစ္အစိုးရရဲ႕ ဥပေဒမွာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ျပင္သစ္မွာ အစားအေသာက္ဝယ္ရမဲ့ အေလးခ်ိန္သတ္မွတ္ေပးထားတာ ရွိပါတယ္..။ အဲဒါထက္ပိုဝယ္လို႕မရပါဘူး..။ ပိုဝယ္ရင္ အခြန္ေပးရမွာပါ..။ အသိက ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႕ နည္းလမ္းရွာကာ အခြန္လြတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္.. ဒါေပမယ့္လည္း ၁၀ ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ အဲလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး.. ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ သူ႕မွာ လံုေလာက္တဲ့ ေငြရွိေနတာရယ္.. သူ႕ကိုယ္သူ မလံုတဲ့ ရွက္စိတ္( အေၾကာက္တရား) ရယ္.. က်န္သူေတြက ဒီလိုမျပဳမူတဲ့အတြက္ နမူနာ ယူတက္လာတာရယ္ ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ အက်င့္ဆိုးကို ဆြစ္ဇာလန္ေရာက္ၿပီး ၁၀ ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္တဲ့..။ ( အတုယူစရာပါ)

အေပးအယူ ကိစၥက တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို႕လို ႏိုင္ငံတခုထဲမွာလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး.. ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ျပယုဒ္ လို႕ေျပာလို႕ရတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းမွာ တေလာက (အင္နာ ဟဇာရီ ) တကိုယ္ေရ ဆႏၵ ျပခဲ့တာ ပဲၾကည့္..။ ဒီမိုကေရစီကို သြားမယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီး က်ိဳးစားေျပာင္းလဲ ရအံုးမယ္ထင္ပါတယ္..။ ဥပမာအားျဖင့္ …

လံုေလာက္တဲ့ ဘတ္စ္ကားအေရအတြက္
လံုေလာက္တဲ့ ေဆးဝန္ထမ္း
လံုေလာက္တဲ့ ပညာေရးဝန္ထမ္း
လံုေလာက္တဲ့ ပံ့ပိုးမႈေတြကို အစုိးရ အေဆာက္အအံုေတြြနဲ႕ အျခားေနရာ (ဥပမာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး) မွာ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။ တိုင္းျပည္ေငြေတြကို သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ခဲြေဝသံုးစဲြဖို႕ အစိုးရက အရင္ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္..။ ဒီလိုမလုပ္ပဲနဲ႕ေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြ ခ်စားတာ ကို အျပစ္ယူလည္း ယူတာပဲျဖစ္ေနအံုးမွာပါပဲ ..အေျပာင္း အလဲျဖစ္လာဖို႕ခက္မယ္.. အေျပာင္းအလဲ လိုခ်င္ရင္ အေျပာင္းအလဲ ကို လုပ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ရဲတဲ့ သတၱိ ခြန္အား ေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံအတြက္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံ တည္ေဆာက္မွရမယ္ထင္ပါတယ္..။ (ညူးကလီးယား အေဆာက္ အအံု ..စစ္တပ္အသံုးစရိတ္.. မလိုအပ္တဲ့ အျခားအသံုးစရိတ္ေတြ ကို အကုန္လံုး ျဖတ္ေတာက္မွ ရမယ္ထင္ပါတယ္..။)

ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဘဲြ႕ရတေယာက္ မဟုတ္သူဟာ ဘဲြ႕ရလတ္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ဖို႕ အေျခအေန နည္းသြားမယ္..
ဆရာဝန္တေယာက္ဟာ ဆယ္တန္းမေအာင္ပါဘူးဆိုတဲ့ လတ္မွတ္တုနဲ႕ ျပည္ပထြက္ခြာရမဲ့ အေျခအေနေတြ ျဖစ္မလာေတာ့ဘူး.. ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အတန္းပညာတက္ သူေတြ မ်ားလာမယ္။အေပး အယူလုပ္ၿပီး ရွာစားေနရတဲ့ စိုးရိမ္မႈ ေတြ ေလွ်ာ့ပါးသြားမယ္.. လို႕ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ကဲ တိုင္းျပည္ကို အရပ္သားပညာရွင္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္မလား… စစ္တပ္က အရာရွိေတြပဲ အုပ္ခ်ဳပ္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ ေလာေလာ ဆယ္အေျခအေနအရ ႏွစ္ဦးေပါင္း အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး တေျဖးေျဖးနဲ႕ တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုး (ခ်စား ) မူေတြ ေလွ်ာ့ နည္းသြားေအာင္ တည္ေဆာက္္ၾကမလား..။ (ေမးလို႕ပဲတက္တယ္ အေျဖမရွိဘူး.. အားလံုးက လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ရွိမွ ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ရင္း)။


စာလာဖတ္သူမ်ားကို ေလးစားစြာျဖင့္ ..။

မေဗဒါ (၈၈)
၀၁.၁၀.၂၀၁၁

ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....

Friday, September 30, 2011

အသံထြက္ ေတြ အသံထြက္ေတြ



မေဗဒါ ေျပာေနက် စကားေလးပါ.. ေနာ္ေဝးစကားက ဘဝထဲမေရာက္တဲ့ စကားျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ.. တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြက တျခားေသာလူမ်ိဳးမ်ားထက္ အသံထြက္ အင္မတန္ ခက္ခဲတဲ့ ေရြျမန္မာကြ်န္မတို႕ အေၾကာင္းမ်ားရယ္ပါ..။ ရုရွႏိုင္ငံထဲက စစ္ျဖစ္ေနလို႕ ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနတဲ့ မြတ္စလင္ ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္တဲ့ ခ်က္ေျခနီယာ…ေနာက္.. ပိုလန္.. ဂ်ာမဏီ… ပါကစၥတန္.. တူကီ.. ဘရာဇီး.. နယ္သာလန္ ..ဒိန္းမတ္….ဖင္လန္…ေတြမွာက်ေတာ့ ေနာ္ေဝး အသံထြက္ေတြက ေတာ္ေတာ္အားေကာင္း တယ္လို႕ ဆိုရင္ရမယ္..မေဗဒါတို႕ အာရွထဲကမွ ျမန္မာ..တရုတ္… ထိုင္း…ေတြက အသံထြက္ဆင္းရဲတယ္ တျခားသူမ်ား ပိုနားလည္ရ ခက္မယ္ထင္တယ္…ခြ်င္းခ်က္ေတာ့နဲနဲရွိေသးတယ္.. ဖိလစ္ပီးကေတာ့ သိပ္မဆိုးဘူး… အနီးစပ္ဆံုးထြက္ႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုရမယ္ထင္ပါတယ္..။ ျမန္မာထဲေတာင္ ဗမာေတြထက္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားက အသံထြက္က ပိုပီသတယ္လို႔ နားလည္ပါတယ္..။ ကဲ ေဆြမ်ိဳး မ်ားရဲ႕ ဘာသာစကားေတြ အဘယ္ေၾကာင့္ ပိုတူေအာင္ ထြက္ႏိုင္ၾကတာလည္း… သူတို႕ရဲ႕ မူရင္း စကားလံုးကို ဘယ္လို ေရးသလဲ ဆိုတာကို ကြ်န္မ နဲနဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ..။ ကြ်န္မတို႕ ေတြ႕ေနၾက စာလံုးတလံုး ကို ေလ့လာၾကည့္စို႕ပါ…။ ရဲ ….. ။ ရဲသားႀကီး မ်ားဆိုတာကို သတင္းေတြမွာ အေၾကာင္းမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေတြ႕ရတက္ေတာ့… ဒီစကားလံုးကို ရုပ္သံ မွာလာေနရင္ တျခားဘာသာစကားတခု လံုးလံုး မတက္ရင္ေတာင္ ရြီးတုတ္ ရမ္းတုတ္ လို႕ရႏိုင္တယ္..။ သူ႕ရဲ႕ဝတ္စံုရယ္.. ကားႀကီးရယ္… လုပ္ေနတဲ့ အျပဳအမႈမ်ားေၾကာင့္ ရဲသားႀကီးမ်ားကို လူေတြ သိေနၾကတယ္ ဆိုရမွာေပါ့..။ ဒီ ရဲ ဆိုတဲ့ စာလံုးကို ဘာသာေတြမွာ ေရးတာက ဒီလိုပါတဲ့ရွင္...။


ထိုင္း ……….. ตำรวจ

တရုတ္ ………….警察

ပိုလန္ …………… policji

ဖင္လန္ ………. Poliisi

ဂ်ာမဏီ ………… Polizei

ေနာ္ေဝး…….. politiet

ေပၚတူကီ … polícia

အာရာဘစ္ ………شرطة


ျပင္သစ္…… de police

ခ်က္… policie

နယ္သာလန္..ဒတ္ခ်……… politie

အီတလီ …. polizia

ဆီြဒင္ …. polis

ရုရွ…. Полиции

ကြ်န္မကို ထိုင္းနဲ႕ စာေတြတူလားလို႕ ေမးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ျမန္မာစာနဲ႕ ထိုင္း ..ထိုင္းနဲ႕ျမန္မာ.. လံုးလံုးမတူတာ တရုတ္မ်ားမ်ား နဲ႕ နဲနဲမွ မဆင္ဘူးဆိုတာသာ သိရင္ ေနာ္ေဝးစာသင္ရတဲ့ ကြ်န္မတို႕လို အာရွသားမ်ားကို နားလည္စာနာေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ႕ (အေပ်ာ့ဆံုးေလသံျဖင့္ ဆဲြဆဲြငင္ငင္ ဖတ္ပါရန္) …………..။

ဟိုးတုန္းကတဲက ေရးထားတာေလးပါ..မအားလပ္ပါေသာေၾကာင့္ ..ရွိတာေလးကို တင္ပါသည္..။

စာလာဖတ္သူမ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္..

မေဗဒါ (၈၈)
၃၀.၀၉.၂၀၁၁


ေအာက္ပိုဒ္

ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....

Friday, September 23, 2011

ဧရာဝတီကိုခ်စ္ၾကမည္ love Irrawaddy

ဧရာဝတီကို ဘယ္လိုကယ္တင္မလဲ.. ကယ္တင္နည္းေတြက မ်ိဳးစံုပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕..။ အဓိကကေတာ့ တာဝန္ရွိသူေတြက ရပ္သင့္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ဖို႕ လို..တယ္.. မရပ္ရင္... ဧရာဝတီကို အဓိက မွီခိုေနသူေတြ ရဲ႕ ပါဝင္ပတ္သက္မႈက အေရးႀကီးမယ္ထင္ပါရဲ႕... ၿပီးေတာ့ ဧရာဝတီကို ခ်စ္သူေတြအားလံုး ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန ဝိုင္းၾကရမယ္ထင္ပါရဲ႕... ကဲ.. စကားမေျပာေပမဲ့ လူမ်ားစြာရဲ႕ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ အဓိပါယ္မ်ားစြာရွိလွတဲ့ ဧရာဝတီအတြက္ ကြ်န္မတို႕ ဘာလုပ္ၾကမလဲ.... တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႕ ဘယ္သူစကားေျပာမလဲ.. ေျပာဖို႕ ေနာက္က်ေနၿပီလား... ဒီမိုကေရစီကို သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕သေဘာထားေတြကို တေျဖးေျဖး ေလ့က်င့္ၾကရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕.. ကဲ အစိုးရ ဘာေတြလုပ္မလဲ... ဧရာဝတီကိုခ်စ္တဲ့သူေတြကေရာ ဘာေတြလုပ္မလဲ.. ဘာပဲေျပာေျပာ ဧရာဝတီကို ကယ္တင္ဖို႕ ကြ်န္မတို႕မွာ အားအင္ေတြရိွေနအံုးမယ္ထင္ပါရဲ႕...။

မေဗဒါ (၈၈)

၂၃.၀၉.၂၀၁၁

ေန႕လည္က ေရးထားတဲ့ စာမူကို မိုက္ကရိုေဆာ့မွာ ျပန္ယူလို႕မရေတာ့တာမို႕ ၂၄ ရက္ေန႕အဝင္မွာ ရသေလာက္ျပန္ေရးပါတယ္..။ မေရႊစင္ေရ.. ေနာက္အခ်ိန္ယူကာ စာေရးပါအံုးမယ္..။
ေအာက္ပိုဒ္

ဆက္ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးေနာ္....